Nu de veertig dagentijd voorbij is zal ik een keer per week iets voor de website aanleveren; op woensdag kunt u dat lezen. 

Een week vakantie in het Drents-Friese Woud. Vanuit mijn huisje kijk ik zo het bos in. Ik werd wakker van de zon en van de vogels. Een prachtige morgen met rijp op het gras, ijs op de auto en een strak blauwe lucht. Graag zou ik het zingen van de vogels met u delen, in ieder geval een foto.

En een morgengebed uit het Liedboek.

Goed is de hand die mij leidt

Uit het donker van de nacht

Naar het licht van de dag.

Goed zijt Gij, God,

onzegbaar goed.

Zegen deze dag

                                                                        en al mijn dagen

                                                                             dat ik onderweg ben naar U

 Vertraging. Door   Ds. Peter Verhoeff (classispredikant)

don 1 apr 2021  

Ik ben een jachtig mens. Ik ben er niet trots op, maar het is wel waar: ik heb altijd haast. Dat begint al met opstaan.
Dat voltrekt zich in een vaste volgorde, zodat ik niet onnodig tijd verlies. Daarna gun ik mijzelf elke dag weer weinig tijd
voor ontbijt en krant.

Op mijn studeerkamer aangekomen moet ik mijzelf vervolgens herinneren aan mijn stille tijd.
Lezen, een lied, gebed. Een hoofdstuk studeren van het een of ander. Vanzelf gaat dat niet, want in mijn hoofd zit iets anders.
De mail beantwoorden, dan is dat maar klaar.

Als er geen Corona is, ga ik daarna op pad. Een afspraak, een predikant, een vergadering.
Ik zal u besparen wat er in mijn auto gebeurt als er 6 stoplichten achter elkaar op rood staan.
Maar geloof me: u wilt er niet bij zijn. Gejaagdheid en gemopper zijn innig bevriend. 
Maak plaats, maak plaats, maak plaats. Wij hebben ongelofelijke haast.

Bijna elke dag is te vol gepropt. En dan moet het ergste nog komen. Want ’s avonds laat, op de bank, als alles gedaan is,
heb ik te weinig aandacht voor de liefde van mijn leven. Om tijd gaat het nu niet meer, maar mijn hoofd zit vol.
Met morgen alvast. Met mail, bezoeken en vergaderingen. Wij moeten rennen, vliegen, vallen, opstaan en weer doorgaan.

En toen kwam Corona. Lang had ik niet door wat er gebeurde. Ik zat vooral vol verzet om wat er allemaal niet meer kon.
Maar langzaam, tergend langzaam komt het besef. Dat Corona vertraagt. Dat Corona me soms bijna stilzet.
Dat ik minder hoef, omdat ik veel niet meer kan.

Nog langzamer komt het besef dat je daar zelfs van kunt genieten. De onvergetelijke Simon Carmiggelt beschreef eens
hoe hij wachtte op de bus: ‘Ik hou van wachten. Je doet iets en toch niets.’ Jaloersmakend vind ik dat.
En dat zou ik dus graag van Corona willen leren. Vertragen. Rust. Aandachtiger leven. En wachten dus.

Garanties durf ik niet te geven, ik ken mezelf. Maar in de kerk weten wij beter dan wie ook dat er uit iets lelijks iets heel
moois kan voortkomen. We hebben net Pasen gevierd. Lijden wordt opstanding. Een kruis wordt een open graf. Dood wordt leven.

En zo kan er uit zoiets lelijks als Corona voor mij ook iets goeds voortkomen. Vertraging. Aandacht. Leven.
Misschien kan ik ooit zelfs leren zeggen: ik hou van wachten.

Inloggen  voor het online volgen van de kerkdienst kan via de link  die staat op de pagina 

Geen collecte in de dienst? Maak uw bijdrage over!

Door het vervallen van de gewone kerkdiensten vervallen ook de collecten tijdens deze diensten. 
Daarmee valt zowel voor het college van kerkrentmeesters als voor het college van diakenen een belangrijke bron van inkomsten weg. Ondertussen lopen de kosten van de kerk gewoon door en blijft de hulp aan onze naasten dichtbij en veraf broodnodig.Wij vragen u daarom uw bijdragen aan de collecten per bank over te maken onder vermelding van ‘Gift’. Alvast bedankt voor uw steun!

Bankrekeningnummers:

NL98 INGB 0002 8989 44 ten name van Protestantse Gemeente te Opperdoes

NL66 INGB 0009 2782 40 ten name van Diaconie Protestantse Gemeente te Opperdoes

Hulp  of een  luisterend oor nodig in deze moeilijke tijd? 

Neem contact op met Hulpverlening Westfriese kerken   tel:0229-271684